Türk adına çeşitli
kaynak ve araştırmalarda türlü manalar verilmiştir. Çin kaynakları Tu-küe
(Türk)'ü miğfer olarak , İslam kaynakları ise ses benzetmesine dayanarak
terkedilmiş,olgunlukçağı ve benzeri manalar vererek yeni anlamlar
üretmiştir.XIX. asırda A. Vambery'nin ilmi izaha yakın olan fikrine göre ise
Türk kelimesi "TÜREMEK"ten gelmektedir. Zira Gökalp bunu "TÜRELİ" yani kanun ve
nizam sahibi olarak açıklamıştır.Ancak Türk sözünün cins isim olarak
"GÜÇ-KUVVET" manasında olduğu, buradaki Türk kelimesinin milletin adı olan
"Türk" kelimesi ile aynı olduğu A.V. Le Coq tarafından ileri sürülmüştür. Bu
iddia Kök-Türk kitabelerinin çözücüsü olan V. Thomsen tarafından kabul
edilmiş,aynı iddia G. Nemeth'in tetkikleri ile de ispat edilmiştir.Ayrıca
Türk kelimesinin cins isim olarak "ALTAYLI" (Ceyhu ötesi Turanlı) kavimlerini
ifade etmek üzere 420 yıllarına ait bir Pers metninde,daha sonradan 515
hadiseleri dolayısıyla "Türk-Hun"(Kudretli-Hun) tabirleride geçtiği
bilinmektedir.İran kaynaklarında Türk sözü "Güzel İnsan" karşılığında
kullanılırken, XI. yy'da Kaşkarlı Mahmut "Türk adının Türkler'e Tanrı tarafından
verildiğini " belirterek,"Gençlik,kuvvet,kudret ve olgunluk çağı" demek olduğunu
bir kez daha belirtmiştir. Tarihçiler ise Türk kelimesinin "Güçlü-Kuvvetli"
anlamına geldiğini kabul etmektedirler.